badania i opracowania: strój dolnośląski - CZEPCE

Najcenniejsze, najkosztowniejsze, najdłużej i najpowszechniej zachowane elementy tradycyjnego stroju na Dolnym Śląsku to czepce. Były one bardzo zróżnicowane, zarówno, jeśli chodzi o krój, tkaninę jak i zdobienie. Najpowszechniej, przyjmowanym kryterium klasyfikacji czepków jest ich krój i zgodnie z nim są one dzielone na: jednoczęściowe, dwuczęściowe i trzyczęściowe. Jeżeli chodzi o tkaninę to szyto je z materii dwojakiego typu.

Pierwszą grupę używanych tkanin tworzyły gładkie lub wzorzyste, zwykle broszowane jedwabie lub złotolite oraz srebrnolite brokaty, rzadziej czarny aksamit. Materie te były gładkie lub wzorzyste i wtedy zdobione motywami kwiatków, gałązek lub niewielkich bukiecików. Natomiast na gładkich tkaninach, samych z siebie barwnych, połyskujących złotymi lub srebrnymi nitkami wyszywano pajetkami, cekinami i bajorkiem motywy pojedynczych stylizowanych roślin lub bukietów kwitnących kwiatów, umieszczonych w schematycznie zarysowanym naczyniu.

Czepek, w części bezpośrednio okalającej twarz, obszyty był zwykle białą, ręczną lub fabryczną koronką, ułożoną w drobne zakładki. Powyżej niej naszywano złotą, a niekiedy srebrną koronkę klockową o szerokości od 5 do 10 cm. Czepki tego typu szyto z kosztownych tkanin jedwabnych i brokatów.
Czepki dwuczęściowe szyto z dwóch kawałków tkaniny. Jeden z nich tworzył denko w kształcie podkowy, drugi stanowił otok, czyli podłużny pas materii, okalający twarz, przyszyty do półkolistej krawędzi denka. Otok mógł mieć różną szerokość i niejednolicie wykończoną krawędź zewnętrzną (mogła być ona nad czołem prosta, półkolista lub z ząbkiem o mniej lub bardziej ostrym szczycie).

źródło: http://strojeludowe.net/