badania i opracowania: śląska porcelana

Historia śląskiej porcelany to historia regionalnych wytwórni: Szczawienko, Stary Zdrój, Strzegom-Stanowice, Tułowice, KPM Wałbrzych, Suliszów-Zofiówka, Jaworzyna Śląska.

Ożywienie gospodarcze Niemiec I połowy XIX wieku znacząco wpłynęło na rozwój wszystkich księstw, stało się również bodźcem do rozkwitu śląskiego przemysłu. W wyniku wzmożonego zapotrzebowania na eleganckie produkty stołowo-dekoracyjne, dawne wytwórnie fajansu zaczęto powoli przekształcać w fabryki porcelany. Nie bez znaczenia była również bliskość złóż skalenia i kwarcu – surowców niezbędnych do wytwarzania wysokiej jakości ceramiki. Produkcja wyrobów na większą skalę, poszukiwanie nowych rozwiązań technologicznych oraz uszlachetnianie stosowanych materiałów, doprowadziło do przeobrażenia i unowocześnienia dotychczas działających przedsiębiorstw. 

 

Wałbrzych – Stary Zdrój programowo zajął się produkcją towarów luksusowych. Dlatego też formy tradycyjnych serwisów nawiązywały do najważniejszych stylów historycznych.

Część półfabrykatów malowano farbą odporną na wysokie temperatury wypału, która w trwały sposób łączyła się z glazurą, dzięki czemu szkliwo było wytrzymałe i jednolite. Stosowano także ręczne malatury o oryginalnych dekorach. Dzięki sprowadzonym do Tułowic specjalistom z Chin, śląscy malarze zyskali umiejętność zdobienia porcelany za pomocą złotych folii. W okresie dwudziestolecia międzywojennego większość śląskich manufaktur została przejęta przez koncern Rosenthala i od tego czasu dystrybucja odbywała się pod auspicjami tej uznanej na świecie marki.Przez pierwsze dwie powojenne dekady powstawało na Śląsku wiele obiektów zaliczanych dziś do kanonu polskiego wzornictwa.